Kırmızı Başlıklı Kız" Masalını Bir de Kurdun Ağzından Dinleyelim

Kırmızı Başlıklı Kız" masalını bir de kurdun ağzından dinleyelim :


* Her gün yaptığım gibi ormanı temizlemeye çıkmıştım. Orman benim
evim,
temiz tutmak da benim görevim. Derken bir kız beliriverdi. Kırmızı
başlık ve
peleriniyle çok şüpheli bir görünümü vardı. Kimin aklına gelir bu
garip
kıyafeti giymek. Bir kurnazlık peşindeydi mutlaka. Bir süre dikkatle
izledim
bu garip kızı. Elinde taşıdığı üzeri örtülü sepette kim bilir ne
taşıyordu!.. Yürüyüşü bile normal değildi. Yanına yaklaşıp ne
yaptığını
sorunca bana büyükannesinin evine gittiğini söyledi ama gel de inan.
Yine de
bıraktım peşini kendi işime döndüm. Ama aklım o kıza takıldı bir
kere... Bir
gidip bakayım doğru mu söyledikleri dedim kendi kendime; gerçekten
böyle bir
büyükanne var mı? Siz olsaydınız gerçekliğini kontrol etmek istemez
miydiniz? Orman benim evim. Ben hem ev sahibiyim, hem de diğer orman
sakinlerine karşı sorumluyum.

*

* Neyse uzatmayayım... Gittim, baktım ve gerçekten bir büyükanne
buldum.
Sorduğumda "evet o küçük kız benim torunum" dedi. Ben de sorumlu bir
kişi
olarak; "bu küçük kız yabancılarla konuşulmayacağını öğrenmemiş
daha!..."
dedim ve anlattım küçük kızla karşılaşmamı... Büyükanne de ürperdi ve
birlikte küçük kıza bir ders vermeye karar verdik. O yatağın altına
saklandı, ben Onun geceliğini giydim, başlığını taktım ve yatağına
yattım.
Küçük kız birazdan içeri girdi. Seslendi cevap verdim. Ne şaşkın bir
çocuk!.. Beni büyükannesi sanıvermişti. Ben benim büyükannemi değil
sesinden, kokusundan bile tanırım oysa ki. Neyse bunlar bir şey
sayılmaz,
daha neler yaptı bilseniz. Kulaklarımın niçin büyük olduğunu sordu. Ne
ayıp
şey hiç sorulur mu!... Yine de çocukluğuna verip yumuşak bir sesle
cevapladım. "Seni iyi dinlemek içi\"... Ama bu sefer kalkıp da
burnumun
niçin büyük olduğunu sormaz mı!.. Küçük kız hiç mi hiç terbiye
almamış. Ben
zaten burnumu kendime kompleks haline getirdim, öz-güvenim sallantıda.
Psikologlar, estetikçiler... Dünya para harcıyorum ama nafile. Yine
aldırmamaya çalışırken bu sefer de ağzımın kocaman olduğunu yüzüme
vurmaz
mı! Tabi ki kızdım, siz olsanız kızmaz mıydınız?

*

* O sinirle ayağa fırlayıp peşinde koşturmaya başladım. Birden ne olsa
beğenirsiniz! Bir kocaman avcı elinde tüfek kapıdan dalıverdi. Beni
"seni
hain kurt, büyükanneyi yedin değil mi?.." diye suçlamaz mı !.. Halbuki
büyükannenin kılına bile dokunmadım, O da saklandığı yerden çıkıp beni
korumaya çalışmadı. Malum yaşlılık, kulakları iyi duymuyor. Avcı
mahkeme
yapmadan infaz kararımı verdi. Tabi ben de adalet bulamayacağımı,
hatta
canımı yitireceğimi anlayıp pencereden zor attım kendimi. Geçirdiğim
büyük
korkunun sarsıntısı yetmiyormuş gibi o gün - bu gün ormanda bile
yüzümü
rahat gösteremez oldum. Adım haine çıktı.

* * Yeter Artık... Ben Suçsuzum...*